សមុទ្ទតភ្ជាប់ គឺជាផ្នែកមួយនៃសមុទ្ទ ដែលហួស និងជាប់នឹងសមុទ្ទដែនដី នៃរដ្ឋឆ្នេរសមុទ្ទ ដែលលាតសន្ធឹងមិនហួសពី២៤ម៉ៃល៍សមុទ្ទពីបន្ទាត់មូលដ្ឋាន ។[1]
មានអ្នកនិពន្ធមួយចំនួនបានចាត់ទុកគោលការណ៍សមុទ្ទតភ្ជាប់ថា ហួសសម័យ ដោយសារសមុទ្ទតភ្ជាប់នេះ គឺជាផ្នែកមួយនៃតំបន់សេដ្ឋកិច្ចផ្ដាច់មុខ ហើយក៏នឹងស្ថិតនៅក្នុងសមុទ្ទអន្តរជាតិដែរ នៅពេលដែលគេអនុវត្តគោលការណ៍សេរីភាពនាវាចរណ៍ ។[2]
រដ្ឋមិនអនុវត្តអធិបតេយ្យនៅក្នុងសមុទ្ទតភ្ជាប់ឡើយ ប៉ុន្តែរដ្ឋមានសមត្ថកិច្ចជាក់លាក់មួយចំនួនលើតំបន់នេះ ។ រដ្ឋឆ្នេរសមុទ្ទ មានសិទ្ធិប្រើប្រាស់តំបន់តភ្ជាប់ នៅក្នុងលក្ខខណ្ឌកំណត់មួយ ។[3]
មាត្រា ៣៣ នៃអនុសញ្ញាច្បាប់សមុទ្ទឆ្នាំ ១៩៨២ ត្រង់វាក្យខណ្ឌទី ១ បានចែងថា តំបន់ដែលបន្តពីសមុទ្ទដែនដី គឺជាតំបន់តភ្ជាប់[4] ហើយរដ្ឋឆ្នេរសមុទ្ទអាច៖
- ការពារការរំលោភច្បាប់ និងបទប្បញ្ញត្តិដែនដី ឬសមុទ្ទដែនដីរបស់ខ្លួនពាក់ព័ន្ធនឹង សារពើពន្ធ គយ អន្តោប្រវេសន៍ ឬអនាម័យ
- ដាក់ទណ្ឌកម្មលើការរំលោភច្បាប់ និងបទប្បញ្ញត្តិខាងលើ ប្រព្រឹត្តនៅលើដែនដី ឬសមុទ្ទដែនដីរបស់ខ្លួន ។[5]
[1] LOSC 1982. Art. 33 (2).
[2] Anne Bardin, Coastal State's
Jurisdiction over Foreign Vessels, 14 PaceInt'lL. Rev. 27 (2002), P39, Available at:
[3] Dixon, 2005: p. 202.
[4] in a
zone contiguous to its territorial sea, described as the contiguous zone.
[5] See also article
24 (1) of the 1958 Convention.
No comments:
Post a Comment